Πολλές φορές θυμᾶμαι με νοσταλγία το Μακαριστό Γέροντα μου γιά ὅσες συμβουλές μου ἔδωσε πρίν ἀποχωρίσει ἀπό τον μάταιο τοῦτο κόσμο. Υπήρξε πρᾶος καί ταπεινός, ἐκεῖνο το προσόν ὅμως πού τον ἔκαμε ξεχωριστό ἦταν τα λίγα λόγια με πολλά νοήματα. Ἔλεγε καί πίστευε ἀκράδαντα πῶς “Η φιλοσοφία εἶναι νά λές ἁπλά πράγματα με ἀκαταλαβίστικα λόγια”. Ὅταν ἀνέλαβα την διακονία του Πνευματικοῦ, μου ξεκαθάρισε, “ο πειρασμός κρύβεται πίσω ἀπ’ ὅτι σ’ ἀρέσει”.
Τις τελευταῖες ἡμέρες βρῆκα την περίφημη τεχνική νοημοσύνη καί με συνεπαίρνει η ἐνασχόλησις μαζί της. Σήμερα ὅμως πού ξύπνησα με αὐξημένους πόνους στόν αὐχένα καί στό δεξί το χέρι, θυμήθηκα τον Γέροντα καί ἀποφάσισα πῶς δέν πρέπει νὰ ἀπασχολοῦμαι με αὐτήν. Μου ἀρέσει, ἄρα με ζημιώνει, θά κλείσω αὐτό το κεφάλαιο.
Το τελευταῖο βίντεο πού ἔφτιαξα εἶναι ο Πατέρας μου 1910-1961 στήν μοναδική φωτογραφία πού διαθέτω ἀπ’ αὐτόν νά ἀπαγγέλλει την πρωινὴ προσευχή γκρίζα καί χρωματιστά. Πραγματικά το ἀπήλαυσα.