Του Σεβ. Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ.κ. Μακαρίου στην Romfea.gr
Ὁ Πειρασμός τῆς αὐτονομίας, τῆς δημοσιότητας καί τοῦ χρήματος
μέ ἀφορμή τά γεγονότα στήν «ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
Ὁ παφλασμός πού δημιουργεῖ ἡ «ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» στό πέρασμά της ἐδώ καί χρόνια στήν Ἑλληνική Κοινωνία καί ὄχι μόνο, δέν εἶναι γιά νά τήν ἀγνοήσει κάποιος.
Καί στά ἥσυχα νερά καί τά ἀνήσυχα δέν ἔχεις παρά νά τήν παρατηρήσεις. Νά τήν δεῖς. Ἄλλοτε νά τήν θαυμάζεις καί ἐσχάτως νά τήν λοιδωρεῖς.
Νά τήν λυπᾶσαι. Καί αὐτήν καί ὅσους ταλαιπωροῦνται ἀπό τά μανιασμένα κύματα πού τήν ἀπειλοῦν μέ μανία καί τόν φόβο τοῦ καταποντισμοῦ.
Προσωπικά τόν Ἰδρυτή της, τόν ὁδηγό της, τόν π. Ἀντώνιο δέν τόν γνώρισα ποτέ. Ἤ μᾶλλον μᾶς εἶναι πολύ γνώριμος ἀφοῦ συχνά πυκνά εἶναι μέσα στά σπίτια μας.
Μᾶς παρουσιάζει τό ἔργο του, ἐκλιπαρεῖ μέ γλυκύ ὕφος γιά τήν βοήθειά μας πού τήν ἔχει ἀμέριστα ἀπό ὅλους, ἀλλά καί τήν συμπάθεια ἤ καί τήν ὀργή μας γιά ὅσα λέγονται, φημολογοῦνται, ἐκτοξεύονται σάν κατηγορίες τίς τελευταῖες μέρες.
Παλαιότερα, πρίν χρόνια, ἐπεχειρήσαμε μιά ἐπικοινωνία ἀλλά ἀπαξιωθήκαμε ἀπό ἕναν αὐτονομημένο λειτουργικά, ἐλεύθερο ποιμαντικά καί ἀνεξάρτητο οἰκονομικά, λειτουργό τοῦ Ὑψίστου.
Ἐμεῖς χωρίς γνωριμία γνωρίζουμε τό πῶς σκέφτεται καί πῶς ἐνεργεῖ ἀφοῦ ἀνήκουμε στόν ἴδιο «κλῆρο».
Κάποιες φορές ὁμολογῶ πῶς τόν ζηλεύαμε γιά τό ἔργο του. Πῶς κατόρθωσε νά φτάσει τόσο ψηλά ἕνας νέος κληρικός.
Νά κάνει τόσο ἔργο, νά συγκεντρώνει γύρω του τόσο κόσμο, νά εἶναι περιζήτητος ἀπ’ ὅλους, νά τρέχουν ξοπίσω του πολιτικοί, ἠθοποιοί, καλλιτέχνες, ἀθλητές, τραγουδιστές.
Ἐμεῖς, λέγαμε μέσα μας, δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα.
Ἄν καί δουλεύουμε 45 χρόνια ἀσταμάτητα καί παρά τό ὅτι ἔχουμε τόσους γύρω μας, κανείς δέ μᾶς θαυμάζει, κανείς δέ μᾶς κοιτάζει ὅπως τόν π. Ἀντώνιο. Ἀπεναντίας, καί μᾶς κρίνουν ἄδικα.
Στά 45 χρόνια μας, οὐδείς ἔκανε γιά μᾶς καί τά Ἱδρύματά μας ἕναν τηλεμαραθώνιο. Καί στόν π. Ἀντώνιο ἔκαναν καί 2 καί 3 φορές τό χρόνο τά κανάλια μας πού ἔχουν δυνάμεις καί δυνατότητες πολλές.
Εἴχαμε ἕνα παράπονο, ἀλλά μᾶς ἡρεμοῦσε τό γεγονός καί λέγαμε ὅτι εἶναι «ἔξυπνος ἄνθρωπος». Ἀφοῦ τό καταφέρνει, καλά κάνει καί καλά τοῦ κάνουν. Ἦταν καί εἶναι ἀξιέπαινος.
Ὅμως τά πράγματα ἄλλαξαν ἀπό τή μιά στιγμή στήν ἄλλη. Ἤλθαν τά πάνω κάτω. Τήν εὐτυχία διαδέχτηκε ἡ ἀγωνία. Τή χαρά ἡ λύπη. Ἐμεῖς εὐχόμεθα ὅλα νά περάσουν καί νά ἀποδειχθεῖ ἡ ἀθωότητά του καί νά συνεχίσει τό ἔργο του, ὅμως κάτω ἀπό καινούργια δεδομένα.
Ὄχι ὅμως μόνος, ὄχι ἀνεξέλεγκτος, ὄχι ἀπροστάτευτος, ἀλλά ἐνταγμένος μέσα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πού εἶναι ἡ ἀσφάλεια ὅλων μας.
Ταπεινά, μυστικά, δηλ. ἱεροκανονικῶς, ὅπως πρέπει νά ἐργάζεται κάποιος μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅπως ξεκίνησε ἀπό τήν ἁπλή καί ταπεινή ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κολωνοῦ. Καί πού τότε τό ἔργο του ἀπεδείχθη πρωτοπόρο.
Νά «ἐκκλησιάζει» μέ τόν σωστό τρόπο καί τόν ἑαυτό του καί τό ἔργο του καί ὅσους τόν ἀκολουθοῦν καί ὅσους προστατεύει.
Ὁ π. Ἀντώνιος δυστυχῶς δέν εἰσῆλθε ἀκόμη στήν ὄγδοη μέρα γιά νά περιτέμνει τόν ἑαυτό του καί τούς γύρω του.
Δέν ἔφτασε στήν Τεσσαρακοστή γιά νά παραδοθεῖ στά χέρια τοῦ Θεοῦ μέ τόν σαραντισμό του, οὔτε καί ὀρίστηκε ἡ μέρα τῆς βάφτισής του καί τοῦ ἔργου του στά εὐλογημένα νερά τοῦ Ἰορδάνη, δηλ. τῆς κολυμβήθρας τῆς Ἐκκλησίας μας πού εἶναι ἡ μίτρα καί ἡ ζωή ὅλων μας.
Ἀκόμη κι ἄν μεγάλωσε, κι ἄν ἐνηλικιώθηκε, εἶναι στά σπάργανα τῆς γέννησης.
Ἡ Ἐκκλησία ἀπό δῶ πού ἔφτασε ἔστω καί ἀργά ἄς τόν πάρει γιά νά τόν ἀναγεννήσει καί νά εὐλογήσει τό πλοιάριό του, τήν Κιβωτό του, καί τό ἔργο του καί νά τήν καθελκύσει στά εὐλογημένα νερά τοῦ Ἰορδάνου πού θά εὐλογηθοῦν σέ λίγες μέρες.
Τό πάθημά του ἄς γίνει μάθημα ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν καί τό τῶν Πατέρων «Ἀδελφοί, ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία».
Βέβαια, σ’ ὅσα κατά κόρον λέγονται τίς μέρες αὐτές ἔχουμε νά παρατηρήσουμε κάποια πράγματα πού περνᾶνε ἀπό τό μυαλό πολλῶν καί ἀπό τό δικό μας ἀκόμη φτωχότερο.
1) Ἡ γνωστή παροιμία πού λέει ὅτι «τόν πλοῦτο πολλοί ἐμίσησαν, τήν δέ δόξαν οὐδείς» τήν γνωρίζετε, ἀλλά μᾶλλον δέν ἰσχύει στήν περίπτωση τοῦ π. Ἀντωνίου. Εἶναι ἡ ἐξαίρεση τοῦ κανόνος. Καί ὁ πλοῦτος δικός μας καί ἡ δόξα. Ἀλλά οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν. Δύο καρπούζια δέν χωροῦν κάτω ἀπό τήν ἴδια μασχάλη.
2) Ποιός ἐξέθρεψε τό φαινόμενο «Κιβωτός τοῦ Κόσμου»; Πάντως ὄχι ἐγώ, οὔτε ἡ Ἐκκλησία. Τά Μέσα Ἐνημερώσεως τόν ἔκαναν Θεό. Ὄχι ὅλοι ἐμεῖς. Ἐμεῖς παρασυρθήκαμε καί τρέχαμε πίσω ἀπό τά ἅρματα ἐκείνων πού συνέτασσαν διθυράμβους καί τώρα κατάρες. Ποιός τολμοῦσε νά πεῖ κάτι ἐναντίον; Θά γινόταν βορά ὅλων γιά νά τόν κατασπαράξουν.
3) Σήμερα ποιός ἔριξε στά κοφτερά βράχια, στά τάρταρα τοῦ ὠκεανοῦ καί τῆς ἀβύσσου τήν Κιβωτό; Ὅλοι ἐμεῖς; Ὄχι, ἀλλά αὐτοί πού φώναζαν τόσα χρόνια τό ὠσαννά. Τά Μέσα Ἐνημέρωσης ἐν μιᾷ νυκτί ἀρνήθηκαν τόν ἐκλεκτό τους καί τώρα φωνάζουν χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα καί ζητοῦν τό «σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν».
4) Πῶς ἀνδρώθηκε, πῶς θέριεψε καί πῶς ἔφτασε στά ὕψη ὅλο αὐτό τό φαινόμενο; Πῶς νέοι ἄνθρωποι καί ξένοι διαχειρίζονταν χορό ἐκατομμυρίων; Ἐμεῖς οὔτε στόν ὕπνο μας.
5) Δέν σᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι ὁ χρόνος πού ξέσπασε τό σκάνδαλο εἶναι χρόνος σημαδιακός; Εἴμεθα λίγο πρίν τήν μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Καί δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού γίνεται τοῦτο. Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο κάποιο ἐκκλησιαστικό σκάνδαλο θά ξεσπάσει. Γιατί τώρα; Γιατί ὄχι πρίν ἤ μετά;
6) Πρό καιροῦ ὁ π. Ἀντώνιος ἔκανε ὅλα τά καλά τοῦ κόσμου. Ἦταν ὁ τέλειος ἄνθρωπος. Τό ἴνδαλμα τό ἰδανικό ἀνθρώπου καί ποιμένα: Ἀλληλεγγύης, προσφορᾶς καί αὐτοθυσίας. Μέ τόσα χρήματα γίνομαι καί ἐγώ καί ὄμορφος καί ὡραῖος καί ἀρεστός καί ἴνδαλμα. Καί ἐνεργῶ καί αὐτοκέφαλα. Ἄν θέλετε, Πατριαρχικά.
7) Τά Μ.Μ.Ε. τώρα διεκτραγωδοῦν τά πράγματα. Καλοῦν μάρτυρες κατηγορίας νά τρέξουν νά ποῦν τά σκάνδαλα τοῦ Ἱερέως στήν τηλεόραση γιά νά ἔχει μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον ἡ δίκη στήν ἀρρένα τοῦ Κολοσσαίου. Ἐπί 45 λεπτά μέ τό ρολόι, κανάλι τόν εἶχε πρώτη εἴδηση. Γιατί; Ποιοί σκοποί ἐπιδιώκονται; Καί εἶναι λυπηρό πού ἐμφανίσθηκαν κάποιες μάνες, δύο εἴδα ἐγώ, νά ζητοῦν νά δοῦν τά παιδιά τους πού τά χτυποῦσαν ἀλύπητα. Ποιά μάνα βλέπει γρατσουνιά στό παιδί της καί δέν τό ἁρπάζει αὐτοστιγμί γιά νά πάει νά καταγγείλει τό γεγονός στόν εἰσαγγελέα; Μήπως εἴχαν εἰσαγγελική παραγγελία πού τούς ἀπαγόρευε νά δοῦν τά παιδιά τους; Νά μᾶς ποῦν ποιός χτυποῦσε ποιόν. Κι ἕνας Σύριος μεταφραστής πού εἶπε σέ πρωινό λαϊκό ρεπορτάζ ὅτι τώρα μέ τήν ἀλλαγή τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου ἐπί λέξει «θά τρῶμε χαβιάρι» γιατί κάποιο μέλος του ἔχει 162 καράβια καί μιά κιβωτό 163 λέω εγώ. Μά εἴμαστε σοβαροί; Γιατί δέν ἀφήνετε ἡ δικαιοσύνη νά λειτουργήσει ἀμερόληπτα;
8) Ἐμεῖς θέλουμε νά
ρωτήσουμε: Ὁ κληρικός αὐτός πού πάντα ἦταν ξεσκούφωτος, δεῖγμα τοῦ
ἀνυπότακτου χαρακτῆρα του καί τῆς ἐξόδου του ἀπό τήν ὑπακοή του, τήν
Μητρόπολή του, τήν Ἀρχιεπισκοπή του, δέν ἔκανε κανένα καλό; Ξημέρωσε ἡ
καινούργια μέρα καί ἐκεῖ πού ἦταν ὅλα καλά καί ὡραῖα καί ἅγια, στράβωσαν
σέ μιά στιγμή; Μά πῶς γίνεται; Ἄρα
γίνονται καί θαύματα.
9) Μᾶς πληροφόρησαν, γιατί ἐμεῖς δέν τά βλέπουμε, ὅτι στό facebook τῆς ὀργάνωσης τῆς Κιβωτοῦ πλεῖστοι ὅσοι Πολιτικοί, καλλιτέχνες, τραγουδιστές, καλοβαστούμενοι ἐπισκέπτονταν τόν Κολωνό γιά νά δοῦν, νά θαυμάσουν καί νά ἐπιβραβεύσουν τό ἔργο τοῦ π. Ἀντωνίου. Καλῶς ἔπρατταν καί γιά τόν π. Ἀντώνιο καί γιά τόν ἑαυτό τους.
10) Τέλος, θά ρωτούσαμε τόν π. Ἀντώνιο: «Πατέρα μου, δέν κατάλαβες ἀπό τή στάση σου τόσα χρόνια μ’ αὐτό τό ἔργο πού ἔγινε, πού ἔκανες καί στήν Ἀθήνα καί σέ πλεῖστες ὅσες Μητροπόλεις ἄνευ ἀδείας, ἔτσι ὅπως κατέληξε παρά τά χίλια δίκαιά σου, ὅτι ἔχεις κάνει μεγάλο κακό α) στήν Ἐκκλησία, στήν μάνα μας, καί β) στόν ἐθελοντισμό, στήν διάθεση προσφορᾶς τῶν Χριστιανῶν μας. Τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων μας πού μέ τήν δεκάρα τους, τό ὑστέρημά τους, στηρίζουν ὅλους μας καί πιό πολύ ἐσᾶς, γιατί ὅταν ὑπάρχουν δελφίνοι, ἐμεῖς ἐξαφανιζόμεθα ἀπό προσώπου γῆς.
Ἐν ὄψει δέ καί τοῦ ἁγίου Δωδεκαημέρου ὑπενθυμίζω σέ ὅλους σας καί στόν ἑαυτό μου τόν λόγο τοῦ Προφήτου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» καί τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου: «Μετανοεῖτε, καταρτίζεσθε, τό αὐτό ποιεῖτε καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν.
Ἀγαπητέ πατέρα Ἀντώνιε καί σύ ἔχεις κλῆρον μετά πάντων ἡμῶν ἐν ἀγάπῃ, εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ.
Ο Μητροπολίτης σου εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπός σου. Βάλε ἐδαφιαία μετάνοια. Ζήτησε συγγνώμην καί θά σέ ἀγκαλιάσει.
Θά σέ θωπεύσει πατρικά, θά σοῦ ἀπαλύνει τόν πόνο, θά θεραπεύσει τίς πληγές τῆς ψυχῆς σου. Οἱ ἄλλοι ἔξω θά σέ κατασπαράξουν, γιατί πάντοτε ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου: «Ἰδού, τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ».
Μέ εἰλικρινή αἰσθήματα ἀγάπης,
+Ο ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΣ