ΒΡΙΣΙΑ – Αυτός που βρίζει σε όλη του τη ζωή αναδίδει δυσοσμία. Έχει το στόμα του πιο ακάθαρτο και από τους υπονόμους. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Δεν είναι γέννημα του θυμού, το να βρίζει κανείς, αλλά της μικροψυχίας του. Και όσο βρίζει κανείς τον άλλο, τόσο εκείνος δοξάζεται. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Οι ύβρεις αυξάνουν το μίσος και το μίσος αυξάνει τις ύβρεις. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Εάν θυμώσεις εναντίον αυτού που σε έβρισε, θα βεβαιώσεις τις ύβρεις! Αν όμως δεν θυμώσεις, καταντροπιάζεις αυτόν που σε έβρισε, δείχνοντας έμπρακτα, την σύνεσή σου. (Μέγας Βασίλειος)
Εάν λοιπόν συνηθίσεις να φρονείς ότι είσαι ο τελευταίος από όλους, πότε θα αγανακτήσεις γιατί βρίστηκες χωρίς να το αξίζεις; Όταν ένα μικρό παιδί σε βρίσει, θεωρείς τις βρισιές ως αφορμή για γέλια. Και όταν κάποιος που πάσχει από τρέλλα ξεστομίζει λόγια ατιμωτικά, τον θεωρείς περισσότερο αξιολύπητο παρά άξιο μίσους. Δεν είναι λοιπόν τα λόγια η φυσική αιτία που προκαλεί τη λύπη, αλλά η υπεροψία απέναντι σε αυτόν που μας έβρισε και η φανταστική ιδέα που έχει ο καθένας μας για τον εαυτό του. (Μέγας Βασίλειος)
Όταν στις ερήμους η ηχώ επιστρέφει πάλι ακέραιη πίσω σ’ εκείνον που μίλησε, έτσι και οι βρισιές επιστρέφουν σ’ αυτόν που βρίζει. Ή καλύτερα, ο μεν ήχος παραδόθηκε στον αέρα, η βρισιά όμως, επιστρέφει ενισχυμένη. (Μέγας Βασίλειος)
Σε έβρισε; Εσύ πες καλό λόγο! Σε χτύπησε; Εσύ να υπομείνεις! Σε φτύνει και σε θεωρεί ένα τίποτα; Εσύ σκέψου ποιός είσαι, ότι δηλαδή απ’ τη γη προήλθες και πάλι θα διαλυθείς στη γη! Γιατί αυτός που με τους λόγους αυτούς θα αυτοκυριαρχηθεί, θα βρει κάθε ατίμωση μικρότερη της πραγματικότητας. Έτσι και στον εχθρό θα αχρηστεύσεις την άμυνα, με το να δείχνεις ότι είσαι άτρωτος από τις ύβρεις, και στον εαυτό σου θα προμηθεύσεις μεγάλο το στεφάνι της υπομονής, με το να καταστήσεις τη μανία του άλλου αφορμή της δικής σου φιλοσοφίας. Έτσι, θα φανείς ανώτερος από τις ύβρεις. (Μέγας Βασίλειος)
Τι πιο ανόητο υπάρχει από την οργή; Αν παραμείνεις ήρεμος, ντροπιάζεις τον υβριστή, δείχνοντας έμπρακτα τη σύνεσή σου. Δέχτηκες ράπισμα; Και ο Κύριος το ίδιο! Φτύστηκες; Και ο Κύριός μας! Γιατί δεν έστρεψε αλλού το πρόσωπό Του απ’ τη ντροπή των εμπτυσμάτων. Συκοφαντήθηκες; Το ίδιο και ο Κριτής! Σου έσκισε το ένδυμά σου; Και τον Κύριό σου Τον απογύμνωσαν και μοιράστηκαν τα ρούχα Του! (Μέγας Βασίλειος)
Είδα τρεις μοναχούς που υβρίστηκαν συγχρόνως. Ο πρώτος απ’ αυτούς δαγκώθηκε και ταράχθηκε, αλλά δεν μίλησε. Ο δεύτερος χάρηκε για τον εαυτόν του, αλλά λυπήθηκε για τον υβριστή. Και ο τρίτος, αφού αναλογίστηκε την ψυχική βλάβη του υβριστού, έχυσε θερμά δάκρυα γι΄ αυτόν. Έτσι έχεις μπροστά σου, τον εργάτη του φόβου, τον μισθωτό και τον εργάτη της αγάπης. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Όταν πονέσεις από μια βρισιά ή εξουδένωση, γνώριζε ότι ωφελήθηκες πολύ, διότι με την ταπείνωση που έπαθες, ανάλογα απέβαλλες την κενοδοξία. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Όταν κάποιος σε βρίσει ή σε περιφρονήσει, τότε πρόσεξε τους λογισμούς που έρχονται από την οργή, μήπως σε αποχωρίσουν από την αγάπη λόγω της λύπης και έτσι θα σε μεταφέρουν στην χώρα του μίσους. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Οι ύβρεις, οι αδικίες κ.λ.π. είναι τα καλύτερα νυστέρια για όσους έφταιξαν, διότι με αυτά καθαρίζουν οι παλιές πληγές. Για εκείνους όμως που δεν έφταιξαν, είναι μαχαίρια δημίου και Μάρτυρες θεωρούνται αυτοί, που τα δέχονται χαρούμενοι για την αγάπη του Χριστού. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Είναι καλύτερα, αν ένας βρίζει, βλασφημάει κ.λπ. και είναι αναιδής, να κάνεις ότι είσαι απασχολημένος και δεν ακούς και να λες την ευχή. Γιατί αν καταλάβει, ότι τον παρακολουθείς, μπορεί να βρίζει συνέχεια και έτσι γίνεσαι αιτία να δαιμονιστεί. Όταν όμως δεν είναι αναιδής, αλλά ευσυνείδητος και βρίζει από κακή συνήθεια, μπορείς κάτι να του πεις. Αν πάλι είναι ευσυνείδητος, αλλά έχει πολύ εγωισμό, πρέπει να προσέξεις να μην του μιλήσεις αυστηρά αλλά ταπεινά, όσο μπορείς και με πόνο. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Εκείνος που όταν δέχεται ατιμίες και ύβρεις αισθάνεται μεγάλο πόνο στην καρδιά, ας μάθει από αυτό, ότι κουβαλάει στον κόρφο του το παλιό φίδι. Αν λοιπόν υπομείνει με σιωπή ή αποκριθεί με μεγάλη ταπείνωση, εξασθενίζει αυτό το φίδι και το παραλύει. Αν όμως αντιπεί πικρόλογα ή μιλήσει με αυθάδεια, δίνει δύναμη στο φίδι να χύνει το δηλητήριό του μέσα στην καρδιά του και να του κατατρώει ανελέητα τα εντόσθιά του· έτσι αυτό θα δυναμώνει κάθε μέρα και θα κατατρώει τη βελτίωση στο αγαθό και τη δύναμη της άθλιας ψυχής του, με αποτέλεσμα να ζει στο εξής για την αμαρτία και να είναι τελείως νεκρός για την αρετή. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)