Το γλαύκωμα, αποτελεί μια συχνή πάθηση των ματιών και μία από τις κύριες αιτίες τύφλωσης. Ωστόσο, αρκετοί είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητά του, ούτε γνωρίζουν εάν κινδυνεύουν.
Μελέτες έχουν δείξει ότι ένας στους δύο ασθενείς δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από αυτό. Ακόμα και με την κατάλληλη θεραπεία, ποσοστό 10-15% των ασθενών βιώνουν κάποια απώλεια όρασης.
Το γλαύκωμα προκαλεί βλάβες στο οπτικό νεύρο, καταστρέφοντας προοδευτικά τις ίνες του.
Αν και υπάρχουν μέθοδοι που επιβραδύνουν την εξέλιξή του, το γλαύκωμα δεν μπορεί να ιαθεί.
Το γλαύκωμα συχνά είναι κληρονομικό. Τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό γλαυκώματος διατρέχουν τέσσερις έως εννέα φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να το αναπτύξουν και οι ίδιοι, σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους χωρίς συγγενείς με τη νόσο.
Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο:
Ο κίνδυνος για γλαύκωμα αυξάνεται μετά την ηλικία των 45 ετών, αλλά
σε σπάνιες περιπτώσεις παρατηρείται και σε βρέφη (περίπου 1 στα 10.000
γεννιέται με γλαύκωμα) ή μικρά παιδιά.
Αυξημένο κίνδυνο να το εκδηλώσουν διατρέχουν επίσης όσοι έχουν υψηλή ενδοφθάλμια πίεση,
Όσοι κάνουν μακροχρόνια χρήση στεροειδών (κορτιζόνης) ακόμα κι αν είναι εισπνεόμενα (π.χ. για το άσθμα)
Τα άτομα με ιστορικό τραυματισμού ή εγχείρησης στο μάτι (μπορεί να παρουσιάσουν δευτεροπαθές γλαύκωμα)
Όσοι έχουν υψηλή μυωπία (αυξάνει κατά 60% τον κίνδυνο, σε σύγκριση με τα άτομα με φυσιολογική όραση)
Οι πάσχοντες από ορισμένα νοσήματα (σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, ημικρανίες, δρεπανοκυτταρική νόσο).
Το γλαύκωμα ανοικτής γωνίας, από το οποίο πάσχει το 95% των ασθενών, στα
αρχικά στάδια του δεν προκαλεί συμπτώματα. Γι’ αυτό τον λόγο συχνά
αποκαλείται «σιωπηλός κλέφτης» της όρασης.
Τα συμπτώματα αρχίζουν να γίνονται αντιληπτά όταν υποστεί σημαντικές αλλά ανήκεστες βλάβες το οπτικό νεύρο.
Ουσιαστικά πρόκειται για μείωση/απώλεια της περιφερειακής όρασης, που αναγκάζει τον πάσχοντα να στρέφει ακούσια το κεφάλι του στο πλάι όταν θέλει να δει κάτι που δεν βρίσκεται ευθεία μπροστά του.
Ο ασθενής μπορεί επίσης να αποκτήσει «τυφλά» σημεία στο οπτικό πεδίο του. Στα πιο προχωρημένα στάδιά του επηρεάζεται και η κεντρική όραση.
Το γλαύκωμα κλειστής γωνίας, που είναι η δεύτερη συχνότερη μορφή της νόσου, μερικές φορές προκαλεί οξέα συμπτώματα, όπως έντονο πόνο στο μάτι ή στο μέτωπο, θολωμένη ή μειωμένη όραση, ναυτία και έμετο ή/και άλως («φωτοστέφανα») γύρω από τα φώτα.